Past

ik vond mijn matroesjka in mijn schuur en nu kan ik niet stoppen

kostuum en decorontwerp voor Nora korfker en annemarije zoer, vuurol 2024

Twee acteurs komen aan op een festival, klaar om hun speelplek af te bakenen. Tot waar loopt die grond eigenlijk? En wie heeft er zeggenschap over het stuk grond naast hen? Misschien is het wel van niemand, of juist van ons allemaal. In deze beeldende voorstelling proberen eigenzinnige personages een antwoord te vinden op deze vragen

Nora Korfker en Annemarije Zoer studeerden in 2022 af aan de acteursopleiding van de HKU. Sindsdien zijn ze beiden werkzaam als acteur. Nu bundelen ze hun krachten en maken hun eerste voorstelling samen.

intertwined phenomena part III: holobiont

residency and solo-exhibition at landhuis oud amelisweerd, utrecht, netherlands

Amidst the beautiful wallpapers in Landhuis Oud Amelisweerd, multiple organisms have gathered. They have come together to witness the ultimate merge between man and nature. A new ecosystem has formed, capable of support lifeforms of all different kinds.


After a residency of three months in Landhuis Oud Amelisweerd, we produced our most ambitious sculpture to date. Measuring almost four metres tall, it embodies a presence that is almost out of this world. Made from deadstock fibers, it symbolizes the final merge of human and vegetal shapes into one new organism.

This sculpture was exhibitited in Landhuis Oud Amelisweerd in november 2023. In 2024 it is showcased in trainingcenter de Baak in Noordwijk, The Netherlands.

Foto's: Jasper riksen

intertwined phenomena part II: symbiosis

residency and exhibition in Haute-savoie, France, 2023

An unexpected meeting between man and nature leads to the fulfillment of these sculptures. Made from handspun wool, dyed with natural colorants, these creatures embody a future in which man and nature live on a symbiotic level; one can not survive without the other.

Haute-Savoie is a region in the east of France. Home to the tallest mountain in Europe: the Mont Blanc. This kind of environment leaves a trace in each of its inhabitants and has a big influence on their day-to-day life. Nature is not to be tormented with in these mountains. Which means it needs to be respected.

With Intertwined Phenomena, Part II: Symbiosis Edo Verhoeff and Dewi Vingerling present their initiative of the self-sufficent artist; the artist that is able to manufacture all his necessary materials by himself. By combining craft and innovation. Their sculptures envision a new way of living for both the human race, and its natural environment.

het koude kind

kostuum- en decoromtwerp voor een eindvoorstelling van act 4 van hku, 2022

Het is 2001, we zijn in een trendy café, in een stad, op De Markt.

Henning, een perverse exhibitionist, heeft zijn plek gevonden in het vrouwentoilet en wacht daar al loerend op een doelwit. Lena, een studente Egyptologie, wordt aan een tafeltje gekweld door haar ouders, met praktische levensverwachtingen en een dreigende onterving. Ze vlucht het vrouwentoilet in. Aan een andere tafel wacht een jong stel met een stille kinderwagen op hun vriend: Johan. Hij, net gedumpt door zijn verloofde, redt Lena uit de benarde toiletsituatie, waarna haar gewillige puberzusje Tine het volgende slachtoffer lijkt te worden.

Wat volgt is een spel tussen nachtmerrie en overdreven werkelijkheid waarin mensen lachend worden mishandeld, knuffelend verwond, en slecht geheelde littekens worden doorgegeven aan de volgende generaties. Marius von Mayenburg schreef een zwarte komedie over de vicieuze cirkel van misbruik, onderdrukking en de hardnekkige verlangens achter de façade van de burgerlijke norm. In Het Koude Kind raken zowel slachtoffers als daders verstrikt in claustrofobische relaties en verdwijnt het verschil tussen hoe de werkelijkheid wordt ervaren en wat er daadwerkelijk gebeurt.

foto's: Bart grietens

parra jr.

kostuumontwerp, Internationaal Theater Amsterdam, 2022

Don't get so agitated... Don't get worked up...

Let it go... I'm sure it's not meant that way...

Frequently used phrases that are mainly intended to calm things down. To keep things in check. But what if you can't or if you choose not to? What if you do let the tempers run high, what if you don't hold back your emotions? If you are simply angry and everyone is allowed to know it. And perhaps that anger can also be a good thing? A force of nature that can move mountains, set tribes in motion, a catalyst for change. Through dance and spoken word, our young actors draw the audience into a battle that manifests itself as a socratic conversation, in which we search for the real meaning of all that we say and do.

Parra jr. is a laboratory for research into anger, power, justice and empathy. And how human perception relates to reality. Because what we hear and see is determined by who we are. And empathising with someone else turns out to be more difficult than you think. How do you establish that everything is not in fact an illusion?

Each year, in our ITA junior production, creators and young people are inspired by an ITA ensemble performance. This year, they take inspiration from Ivo van Hove's Age of Rage. Age of Rage tells a prehistoric story of how revenge haunts and destroys consecutive generations. Using the history of the Trojan War and the royal Atrid family, Age of Rage shows the mechanisms, inevitability and hopelessness of a circle of violence.

foto's: Fabian Calis

pas halverwege

decorontwerp voor een theaterspektakel voor en door maassluizers, 2022

decorontwerp

Pas halverwege is een voorstelling waarin grote, historische verhalen worden vermengd met persoonlijke, hedendaagse anekdotes die allemaal één verbindende factor hebben: het water van de Nieuwe Waterweg, en in Maassluis ’t Scheur.


De Nieuwe Waterweg heeft gezorgd voor groei en voor verwoesting, met de kade als tribune van aankomst en afscheid van de schepen en haar bemanning. Laat je tijdens de voorstellingen verwonderen door theater, dans en muziek en beleef de verhalen van de inwoners van Maassluis en de Nieuwe Waterweg die over het water van Maassluis galmen.

Foto's: Edwin sonneveld